Mi kvazaŭ ne memoras,
kio estas lundo morgaŭe al la fervojo.
Mi eble strebas spiregi malĝoje,
kun la mallongaj sonĝantaj miraĵoj.
Sed
mi nek volas nek povas forgesi
vian lastan vorton sur mia buŝo.
Vivu ni,
kaj ne lasu
la ridetoj en la batalo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario